பிழையோ நான்

 பிழையோ நான் 

என் பகலின் வேட்கை 

இரவின் தானமாகி போக 

என் காதல் நிறைமாதமாய் 

தெருவினில் நிற்க்க 

கை கூட நினைத்து 

கைவிட்டதென்னமாயமோ தோன்ற !

மெய் என்றறெண்ணி

யாக்கையில் இணைந்ததோ

அந்த மெய்ஞானம் மயங்கி 

தூசு போல் ஆகினேன்.

காற்றும் கண்கலங்கி செல்ல 

                                 என்காதலே!

 நீ தந்த பாடத்தின் பிழையோ 

                                                 நான்.   


                                                           written by 

                                                            priyanga.m  


Comments

Post a Comment

Popular posts from this blog

வேசியின் மனம்